مطالب مرتبط
بیشتر بخوانید
مطالب مرتبط
بیشتر بخوانید
به وبسایت دکتر سمیرا ازقندی خوش آمدید. در این مقاله به بررسی تفاوتهای میان آفت و سرطان دهان پرداختهایم. این دو مشکل گاهی نشانههایی مشابه دارند اما در شدت، علت و درمان متفاوت هستند. شناخت این تفاوتها میتواند به تشخیص زودهنگام و درمان صحیح کمک کند.
آفت دهان یک زخم کوچک، دردناک و غیرمسری است که در بافت نرم داخل دهان، روی لثهها یا زبان ایجاد میشود. این زخمها معمولاً سفید یا زردرنگ بوده و اطراف آنها قرمز است.
سرطان دهان نوعی سرطان است که در نواحی مختلف دهان از جمله زبان، لثهها، گونهها و سقف دهان ایجاد میشود. این بیماری میتواند به سرعت گسترش یابد و نیاز به تشخیص زودهنگام دارد.
به نقل از سایت Verywell Health: زخمهای آفتی (canker sores) و ضایعات سرطانی دهان ممکن است مشابه به نظر برسند، اما تفاوتهایی دارند. زخمهای آفتی معمولاً صاف، قرمز و دردناک هستند و معمولاً در بافتهای نرم دهان ظاهر میشوند. در مقابل، ضایعات سرطانی دهان ممکن است برجسته، سفید یا قرمز و بدون درد در ابتدا باشند. اگر زخم دهانی بیش از سه هفته بهبود نیابد یا با علائمی مانند درد گوش یا تغییر صدا همراه باشد، مراجعه به پزشک ضروری است.
ویژگی | آفت دهان | سرطان دهان |
---|---|---|
مدت زخم | ۷ تا ۱۴ روز | بیش از دو هفته |
درد | معمولاً دردناک | ممکن است بدون درد باشد |
ظاهر زخم | گرد یا بیضی، با لبههای قرمز | نامنظم، ضخیم و سفت |
محل زخم | داخل دهان، روی زبان و لثهها | هر نقطهای از دهان، ممکن است با ضخیم شدن پوست همراه باشد |
عوامل ایجادکننده | استرس، کمبود ویتامین، آسیب جزئی | دخانیات، الکل، HPV، نور خورشید |
در بیشتر موارد، آفتهای دهان یک بیماری خوشخیم و موقتی هستند. اما اگر زخمهای مکرر یا غیرمعمولی دارید که با گذشت زمان بهبود نمییابند، باید به پزشک مراجعه کنید. برخی از سرطانهای دهان در مراحل اولیه ممکن است شبیه آفت به نظر برسند.
سیستم ایمنی ضعیف باعث میشود که بدن در برابر عفونتها و مشکلاتی مانند آفت دهان و سرطان دهان آسیبپذیرتر شود. بیماریهایی مانند دیابت، ایدز یا مصرف داروهای سرکوبکننده ایمنی میتوانند احتمال بروز این مشکلات را افزایش دهند.
ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) یکی از مهمترین عوامل خطر در ایجاد سرطان دهان است. برخی از سویههای این ویروس میتوانند منجر به رشد غیرطبیعی سلولها شده و خطر سرطان را افزایش دهند، در حالی که در برخی موارد نیز ممکن است موجب بروز زخمهای دهانی شوند.
کمبود ویتامینها، بهویژه ویتامین B12، آهن و فولات، میتواند موجب ایجاد آفتهای دهانی شود. در عین حال، رژیم غذایی ناسالم و مصرف مداوم غذاهای فرآوریشده و پرچرب میتواند زمینهساز ابتلا به سرطان دهان شود.
استرس و اضطراب مداوم میتوانند باعث تضعیف سیستم ایمنی شوند و به ایجاد زخمهای دهانی کمک کنند. همچنین، استرس میتواند عادات ناسالم مانند مصرف دخانیات یا الکل را افزایش داده و خطر سرطان دهان را بالا ببرد.
برخی افراد به دلیل زمینه ژنتیکی، بیشتر در معرض خطر ابتلا به زخمهای مکرر دهانی یا سرطان دهان هستند. سابقه خانوادگی این مشکلات میتواند احتمال بروز آنها را در فرد افزایش دهد و نیاز به بررسیهای منظم پزشکی را ضروری کند.
ویروس HPV میتواند نقش مهمی در ایجاد سرطانهای دهانی ایفا کند. همچنین عواملی مانند مصرف دخانیات، الکل، نور خورشید و آلودگیهای محیطی احتمال ابتلا را افزایش میدهند.
دهانشویههای ضدعفونیکننده میتوانند به کاهش باکتریهای دهانی و جلوگیری از عفونت کمک کنند. برخی از این دهانشویهها حاوی مواد تسکیندهندهای مانند کلرهگزیدین یا هیدروژن پراکسید هستند که باعث تسریع روند بهبود آفت میشوند.
کمبود برخی ویتامینها مانند ویتامین B12، آهن و فولات میتواند باعث ایجاد آفتهای مکرر شود. مصرف مکملهای ویتامینی یا افزایش دریافت این مواد مغذی از طریق رژیم غذایی میتواند به کاهش شیوع آفتهای دهانی کمک کند.
استرس و اضطراب یکی از عوامل مهم در ایجاد آفتهای دهانی هستند. مدیریت استرس از طریق تمرینات تنفسی، مدیتیشن و بهبود کیفیت خواب میتواند از بروز آفتهای مکرر جلوگیری کند.
غذاهای تند، اسیدی و ادویهدار میتوانند باعث تحریک زخمهای دهانی و تشدید درد شوند. اجتناب از این نوع غذاها و جایگزین کردن آنها با مواد غذایی ملایمتر میتواند به کاهش علائم آفت کمک کند.
ژلهای بیحسکننده مانند لیدوکائین یا بنزوکائین میتوانند درد ناشی از آفت را کاهش دهند. این ژلها با ایجاد یک لایه محافظ بر روی زخم، ناراحتی ناشی از خوردن و آشامیدن را کاهش میدهند.
در این مقاله، تفاوتهای آفت و سرطان دهان را بررسی کردیم. اگرچه بیشتر آفتها بیخطر هستند، اما زخمهایی که بیش از دو هفته باقی بمانند نیاز به بررسی دقیق دارند. تشخیص زودهنگام سرطان دهان میتواند شانس درمان موفقیتآمیز را افزایش دهد. در صورت مشاهده علائم مشکوک، به پزشک مراجعه کنید.