مطالب مرتبط
بیشتر بخوانید
مطالب مرتبط
بیشتر بخوانید
سرطان دهانه رحم نوعی سرطان است که در سلولهای قسمت پایینی رحم که به واژن متصل میشود رخ میدهد. آشنایی با گزینههای درمان سرطان دهانه رحم برای هر کسی که با تشخیص این بیماری مواجه شده بسیار مهم است. درمان سرطان دهانه رحم به عوامل مختلفی مانند استیج سرطان، سایر بیماریهایی که دارید و ترجیحات شخصی شما بستگی دارد پس برای آشنایی با این گزینهها با این مقاله از سایت دکتر سمیرا ازقندی همراه باشید.
جراحی یکی از روشهای اولیهای است که برای درمان سرطان دهانه رحم استفاده میشود، به ویژه زمانی که سرطان به خارج از دهانه رحم گسترش نیافته است. نوع جراحی انجام شده به اندازه و استیج سرطان و همچنین اینکه آیا بیمار تمایل به باردار شدن در آینده دارد یا خیر بستگی دارد.
برای سرطانهای بسیار کوچک دهانه رحم ممکن است بتوان تمام سرطان را از طریق روشی به نام بیوپسی مخروطی برداشت. این عمل شامل بریدن یک قطعه مخروطی شکل از بافت دهانه رحم در جایی است که سرطان در آن قرار دارد. این گزینه اغلب زمانی در نظر گرفته میشود که حفظ باروری برای بیمار مهم است. این عمل نسبتاً جزئی است و اگر سرطان در مراحل اولیه تشخیص داده شود ممکن است برای برداشتن کامل سرطان کافی باشد.
یکی دیگر از گزینههای جراحی برای سرطانهای کوچک دهانه رحم عملی به نام تراشکتومی رادیکال است. در این جراحی دهانه رحم و مقداری از بافت اطراف آن برداشته میشود اما رحم در جای خود باقی میماند. با حفظ رحم هنوز احتمال باردار شدن در آینده وجود دارد اگرچه ممکن است توانایی حمل تا پایان بارداری تحت تاثیر قرار گیرد. این روش معمولاً برای زنانی که میخواهند احتمال بارداری پس از درمان را حفظ کنند توصیه میشود.
برای درمان سرطان دهانه رحم که بزرگتر یا پیشرفتهتر بوده اما به خارج از دهانه رحم گسترش نیافته اغلب هیسترکتومی توصیه میشود. هیسترکتومی یعنی برداشتن دهانه رحم، رحم، بخشی از واژن و غدد لنفاوی مجاور. این عمل به طور کلی در درمان سرطان و جلوگیری از بازگشت آن موثر است اما به این معناست که به دلیل برداشتن رحم دیگر امکان بارداری وجود ندارد.
پرتودرمانی یکی دیگر از انواع درمان سرطان دهانه رحم است. این روش از پرتوهای انرژی قدرتمندی مانند اشعه ایکس یا پروتون برای کشتن سلولهای سرطانی استفاده میکند. پرتودرمانی میتواند به تنهایی یا همراه با شیمی درمانی استفاده شود، به ویژه برای سرطانهایی که به خارج از دهانه رحم گسترش یافتهاند. همچنین میتوان از این روش پس از جراحی برای کاهش خطر عود سرطان استفاده کرد.
پرتودرمانی خارجی رایج ترین شکل پرتودرمانی برای سرطان دهانه رحم است. در این روش یک دستگاه اشعه را از خارج بدن به ناحیه آسیب دیده بدن هدایت میکند. درمان سرطان دهانه رحم معمولاً طی چند هفته انجام میشود و بیماران هر روز دوز کمی از اشعه دریافت میکنند.
براکی تراپی شکل دیگری از پرتودرمانی بوده که قرار دادن دستگاهی پر از مواد رادیواکتیو در داخل واژن و نزدیک به سرطان است. این دستگاه معمولاً فقط برای چند دقیقه در جای خود باقی میماند. براکی تراپی اجازه میدهد تا دوز بالایی از تابش مستقیماً به سرطان منتقل شود و قرار گرفتن بافتهای سالم اطراف در معرض اشعه را به حداقل برساند. در برخی موارد پرتودرمانی خارجی و براکی تراپی با هم برای به حداکثر رساندن اثربخشی درمان سرطان دهانه رحم استفاده میشوند.
توجه به این نکته مهم است که پرتودرمانی میتواند عوارض جانبی مانند خستگی و تغییر رنگ پوست در ناحیه تحت درمان داشته باشد. پرتودرمانی برای زنانی که هنوز یائسگی را سپری نکردهاند ممکن است باعث یائسگی شود. اگر مایل به بچه دار شدن در آینده هستید قبل از شروع این درمان سرطان دهانه رحم با تیم پزشکی در مورد راههای حفظ تخمکهای خود مشورت بگیرید.
شیمی درمانی یکی دیگر از گزینههای مهم در درمان سرطان دهانه رحم است. این روش استفاده از داروهای قوی است که برای کشتن سلولهای سرطانی یا جلوگیری از رشد آنها طراحی شدهاند. شیمی درمانی اغلب در ترکیب با سایر درمانها مانند پرتودرمانی، به ویژه برای سرطانهایی که به خارج از دهانه رحم گسترش یافته استفاده میشود. هدف از شیمی درمانی کاهش اندازه سرطان، کنترل رشد آن و کمک به مدیریت علائم این بیماری است.
یکی از رویکردهای رایج در درمان سرطان دهانه رحم ترکیب شیمی درمانی با پرتودرمانی است. این ترکیب به این دلیل استفاده میشود که شیمیدرمانی میتواند سلولهای سرطانی را نسبت به اشعه حساستر کند و اثربخشی پرتودرمانی را افزایش دهد. در این روش معمولاً از دوزهای کمتر شیمی درمانی استفاده میشود و درمان معمولاً در همان روزهای پرتودرمانی انجام میشود. این ترکیب اغلب برای سرطانهای پیشرفتهتر دهانه رحم توصیه میشود یعنی مواردی که سرطان فراتر از دهانه رحم و به بافتهای مجاور گسترش یافته است.
ترکیب شیمی درمانی و پرتودرمانی که به کمورادیشن معروف است میتواند در درمان سرطان دهانه رحم بسیار موثر باشد. البته این روش احتمال عوارض جانبی مانند حالت تهوع، خستگی و خطر بالاتر عفونت را افزایش میدهد. تیم پزشکی در طول درمان شما را از نزدیک زیر نظر خواهد داشت تا هرگونه عوارض جانبی را مدیریت میکنید.
برای موارد بسیار پیشرفته سرطان دهانه رحم که سرطان به سایر قسمتهای بدن گسترش یافته میتوان از دوزهای بالاتر شیمی درمانی استفاده شود. در این شرایط شیمی درمانی درمان اصلی میشود و نه جراحی یا پرتودرمانی. هدف شیمی درمانی با دوز بالا در سرطان پیشرفته اغلب کنترل علائم، کاهش اندازه تومورها و بهبود کیفیت زندگی است. تحمل دوزهای بالاتر شیمی درمانی میتواند مشکل باشد اما به کند کردن پیشرفت سرطان و تسکین علائم این بیماری کمک میکند.
مهم است به یاد داشته باشید که شیمی درمانی نه فقط بر سلولهای سرطانی بلکه برخی سلولهای سالم را نیز تحت تأثیر خود قرار میدهد که میتواند منجر به عوارض جانبی در این روش درمان سرطان دهانه رحم شود. عوارض جانبی رایج شیمی درمانی شامل ریزش مو، حالت تهوع، استفراغ، خستگی و ضعف سیستم ایمنی است.
درمان هدفمند نوع جدیدی از درمان سرطان دهانه رحم است که بر حمله به مواد شیمیایی خاصی در سلولهای سرطانی تمرکز دارد که به رشد و بقای آنها کمک میکند. درمان هدفمند برخلاف شیمیدرمانی که هم سلولهای سرطانی و هم سلولهای سالم را تحت تأثیر قرار میدهد با هدف به حداقل رساندن آسیب به سلولهای طبیعی و حمله مؤثر به سرطان طراحی شده است.
درمان هدفمند با تداخل با مولکولها یا مسیرهای خاصی که برای رشد سلولهای سرطانی ضروری هستند عمل میکند. این داروها برای جلوگیری از عملکرد پروتئینها یا ژنهایی که رشد سلولهای سرطانی را تحریک میکنند ساخته شدهاند. این روش درمان سرطان دهانه رحم با هدف قرار دادن این اجزای خاص سلول باعث مرگ سلولهای سرطانی یا توقف رشد آنها میشود که پیشرفت بیماری را کند یا حتی متوقف میکند.
درمان هدفمند در بسیاری از موارد همراه با شیمی درمانی استفاده میشود. این ترکیب میتواند بسیار موثر باشد زیرا شیمی درمانی مشغول کشتن سلولهای در حال تقسیم سریع بوده و درمان هدفمند بر روی نقاط ضعف خاص در سلولهای سرطانی تمرکز میکند. این رویکرد ترکیبی برای درمان سرطان دهانه رحم با حمله به سرطان از زوایای مختلف شانس کنترل یا کوچک شدن تومور را افزایش میدهد.
ایمونوتراپی یک گزینه امیدوارکننده برای درمان سرطان دهانه رحم است که با کمک به سیستم ایمنی بدن عمل میکند. سیستم ایمنی مکانیزم دفاعی بدن ما در برابر عفونتها و بیماریها از جمله سرطان است اما سلولهای سرطانی راههایی برای پنهان شدن از سیستم ایمنی دارند و به آنها اجازه رشد و گسترش میدهد. هدف ایمونوتراپی از بین بردن این سلولهای سرطانی است که سیستم ایمنی را قادر میسازد آنها را شناسایی کرده و از بین ببرد.
ایمونوتراپی استفاده از داروهایی است که توانایی سیستم ایمنی را برای شناسایی و کشتن سلولهای سرطانی افزایش میدهد. این داروها با هدف قرار دادن پروتئینهای خاص روی سطح سلولهای سرطانی یا تقویت فعالیت کلی سلولهای ایمنی عمل میکنند. وقتی سلولهای سرطانی بتوانند از سیستم ایمنی پنهان شوند بدون کنترل تکثیر میشوند. ایمونوتراپی این فرآیند را مختل کرده و سیستم ایمنی را برای یافتن سرطان و حمله به آن مجهز میکند.
یکی از رایجترین اشکال ایمونوتراپی که در درمان سرطان دهانه رحم استفاده میشود مهارکنندههای وارسی ایمنی نامیده میشوند. این داروها پروتئینهایی را که مانع از حمله سلولهای ایمنی به سلولهای سرطانی میشوند مسدود میکنند. سیستم ایمنی با مهار این نقاط وارسی میتواند پاسخ قویتری در برابر سرطان داشته باشد.
ایمونوتراپی معمولاً زمانی در نظر گرفته میشود که سرطان دهانه رحم پیشرفته بوده و سایر درمانها مانند جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی دیگر مؤثر نیستند. این روش درمان سرطان دهانه رحم به ویژه در مواردی که سرطان به سایر قسمتهای بدن گسترش یافته یا زمانی که پس از درمان اولیه عود کرده مفید است. در این شرایط ایمونوتراپی میتواند گزینه دیگری برای کنترل بیماری و بهبود کیفیت زندگی بیمار باشد.
ایمونوتراپی میتواند بسیار موثر باشد اما نباید از عوارض جانبی آن غافل شد چون گاهی اوقات میتواند پاسخ ایمنی بیش از حد را تحریک کند. عوارض جانبی رایج شامل خستگی، بثورات پوستی و مشکلات گوارشی است. در برخی موارد عوارض جانبی جدیتری مانند التهاب ریه، کبد یا سایر اندامها نیز رخ میدهد.
در این مقاله دیدیم درمان سرطان دهانه رحم طیف وسیعی از گزینهها از جمله جراحی، پرتودرمانی، شیمیدرمانی، درمان هدفمند و ایمونوتراپی را شامل میشود که هر کدام متناسب با نیازهای فرد و استیج سرطان کاربرد دارند. با درک این درمانها، بیماران و خانوادهها با مطالعه این مطلب و آشنایی با این روشهای درمان سرطان دهانه رحم میتوانند تصمیمات آگاهانه بگیرند و با تیم پزشکی خود برای مدیریت مؤثر بیماری همکاری کنند.
منابع: